Zutzat!

Ezin lei izen! Astekoa astekoa da beti inbiko zan! 

Hau poemie baño gizau abesti bat dalakoan nau baia sikieran zeuzer da disfruteu! 

Ongo asteko gomendizoa poemazaliontzat liburu bet da, neuri asko guste jaztena:'' Ahaztuen mendekua''. 

Hurrengo astin gizau!

            Nire arrazoi bakarra

Gogorra izan zen baina pasa da

tinko eutsi nion eta igaro da

airea izangonlez igaro eta

ilargia izangolez goizez hil da.

Eta ez, ez naramate!

Zutik nago, hemen nago

eta ez naute mugituko.

Eta zer! Zer egin zizun?

Eta nork? Nork utzi zaitu?

Galdera asko,

milako arrazoi dira galdu,

galdu isiltasunean eta bakardadean.

Eta zergaitik?

Zu nire arrazoi bakarra zarelako.

Irrist egin zenidan,

zu joanda zagoz.

Ihes egin zenidan

zu ez zaude hemen.

Eta zer! Zer egin zizun?

Eta nork? Nork utzi zaitu?

Galdera asko,

milako arrazoi dira galdu,

galdu isiltasunean eta bakardadean.

Eta zergaitik?

Zu nire arrazoi bakarra  zarelako.

Etsia da lapurra

zure bihotzean irtengabe

geratu den lapur nazkagarria!

Eta noizbait joango zen itxaropenez

etorri zen eta alde egin gabe

zuen jarrai!

Zu nire arrazoi bakarra

 zarelako.

 

Josu larrañaga

Eta badakit irakurtzen zabizela! Da bai, zuretzako, Pnv -ista! Gero kejeu!

Berriketa.

Astero niri gustetan zaizkidan poemak igoko ditut eta hilabetero nik eginikoak. Gaur Joseba Sarrionaindiak idatzitako Kartzelako poemak poesia libruko  Itsasoak zenbat aldarte hainbat ahots aukeratu dut espero nire gomendioa gustatzea. Eskerrik  asko.
     
   Kantatzen duenaren ederrari ez doakio atzetik poetaren bizitza. Ideal erromantikoaren eta punk kulturaren zordun ere izan daiteke gorabehera hori nire iritzian. Banaezinak dira poetaren obra eta bizitza. Denok amestu dugu geure Itaka inoiz, baina batzuk itsasoak aurrera abiatu ziren ausarki utopiaren bila. Eta preso erori den poetarentzat poesia libre izaten jarraitzeko zinezko modu bat da.       
 Sarrionandiak kartzelako egunerokotasun hertsagarritik abiatuta idazten du. Esperientzia pertsonaletik hitz egiten hasi, norbere mugak gainditu eta munduarentzat mezu bat ondu du. Ezin dira bereizi deskripzio objektiboak eta ondorio subjektiboak, gorputz bereko hezurra eta mamia dira nola sinboloak hala deskribapenak. Unean-unean bizi dituenak (isolamendua, nostalgia, zaindaritza zorrotza, gose grebak...) transzenditzeko gaitasun miragarriak, poetaren hitzak esperientzia humano unibertsalaren ondarearekin uztartzera daramatza. Hala, poeta, tribuko aztia ez bada, tribuaren eledun bilakatzen da gutxienik. Hunkitzen gaituzten, ulertzen ditugun irudiak eta egoerak hautatzen daki, gutaz mintzo diren sinboloetan islatuta ageri gara, gure egiak, gure ezinak, gure grinak...Tarte batez haren ahotik hartzen du arnasa itsasoak.

Hurrengo astien nire poema bat igoko dut eta baita beste poeta baten lan bat. Agur eta eskerrik asko. 

Josu Larrañaga. 2015-XII-17